Dziś mam wielką przyjemność przedstawić relację Joanny Plichcińskiej, ilustrowaną zdjęciami, z tego niesamowitego wydarzenia jakim był
Traditional Tattoo & World Culture Festival w Irlandii. Mam nadzieje, że ta lektura zainspiruje cześć z was, aby za rok w większym gronie odwiedzić Irlandię. Joanno jeszcze raz wielkie dzięki i do zobaczenia za rok:)
"10-11 Lipca, wśród zielonych wzgórz okalających "The Marlogue Inn" w Irlandzkim Cobh, odbył sie pierwszy w Europie (a podobno nawet pierwszy na świecie) festiwal tatuażu etnicznego -
Traditional Tattoo and World Culture Festival.
Pomysł konwencji innej niż wszystkie zrodził sie najpierw w głowie lokalnego artysty, Phila Cumminsa (
Original Skin Tattoo, zdobywca Best International Freehand Tattoo Artist Award), który od ponad 10 lat mieszka i prowadzi własne studio tatuażu w Belgrove, wiosce na peryferiach Cobh,
W wywiadzie dla lokalnej gazety, The Cobh Edition, zapytany o źródło inspiracji Phil odpowiedział:
- "Mam szczęście mieszkać w jednym z najpiękniejszych zakątków Irlandii, niesamowicie usytuowane miejsce, zdawało sie wręcz idealnie współgrać z duchem imprezy tego typu…Wiesz, zwyczajnie nie mogłem sie oprzeć pokusie, gdy pojawiła się sie taka możliwość".
W dobie globalnej komunikacji, wieść o nadchodzącym festiwalu obiła sie szerokim echem w środowisku zarówno artystów jak i pasjonatów tradycyjnych technik tatuażu a motyw przewodni imprezy i jej nietypowa oprawa zaintrygowala media. Przez cały czas trwania festivalu, co rusz natykaliśmy sie na ludzi taszczących sprzęt wideo i futrzaste mikrofony, kamery zaglądały wszędzie. Przebieg imprezy dokumentowali filmowcy z Cork (Blue Shed Productions), Dublina (TicleToc), Irlandzka telewizja RTE oraz Brytyjskie Tattoo.TV Oczywiście nie zabrakło tez przedstawicieli "prasy branżowej" - Total Tattoo, Bizarre (UK). Niddles and Sins (USA)
Traditional Tattoo and World Culture Festival nie zawiódł oczekiwań, okazał sie być czymś więcej niż tylko kolejna konwencja tatuażu. Była to swoista antropologiczna podróż w głąb świata tradycji, tatuażu, muzyki i tańca. Przewodnikami w tej podróży byli artyści - zarówno ci lokalni jak przybysze z miejsc tak odległych jak Ameryka, czy egzotycznych, jak Indonezja.
Jedna z tych rzeczy, które odróżniały Cobh tattoo fest od regularnej konwencji tatuażu była…cisza. Ogromna większość "obrazów" powstawała bez bzyczącego akompaniamentu elektrycznych maszynek - tutaj na "Świętym Płótnie" ciała, artyści tworzyli swoje permanentne dzieła używając jedynie igły zamaczanej w tuszu. Ten brak zależności artystów od elektryczności okazał sie pierwszego dnia festiwalu zbawienny - ulewny deszcz padał nieustannie przez cala sobotę (Irlandzka pogoda!)
Festiwal utrzymany był w klimatach "hipisowskiej wioski", artyści aranżowali swoje studia w rozsianych po całym terenie niewielkich "tipi", natomiast ci wszyscy, których praca wymagała prądu ulokowani byli pod dachem wielkiego namiotu (a w sobotę - z powodu deszczu - w gościnnym "Marlogue Inn").
Imprezę otworzył swoim odczytem ManWoman - honorowy gość festiwalu (
http://www.manwoman.net/). Ten charyzmatyczny Kanadyjczyk od ponad 40 lat walczy o odzyskanie Swastyki, pradawnego symbolu słońca i szczęścia. Swastyka na całym świecie kojarzona jest z III rzesza i faszyzmem a większość ludzi uważa,, ze symbol narodził sie właśnie w tamtym czasie i miejscu. Misja ManWoman'a jest nauczanie ludzi prawdziwego znaczenia, pochodzenia i roli tego pięknego symbolu, towarzyszącego człowiekowi od zarania dziejów.
Cale wydarzenie było "kręcone" przez ekipę TicleToc.com , nagranie posłuży jako materiał do powstającego właśnie filmu dokumentalnego "My Swastika".(Premiera w 2011)
Biorąc pod uwagę fakt, iż Tattoo Fest odbył sie w tym samym czasie co największe wydarzenie muzyczne w Irlandii - Oxygen Festival - frekwencja była zadowalająca. Tereny wokół miejsca festiwalu maja swoisty układ i kształt ogromnego Koloseum z dużymi przestrzeniami, które byłyby w stanie pomieścić wielokrotnie większa publiczność niż tego lata.
Wszystkich was serdecznie zapraszamy za rok, będzie ciekawie, będzie kontrowersyjnie i oczywiście niezmiennie - swojsko i zielono".
Man Woman http://www.manwoman.net/ Phil Cummins
Maszynki Roya Richardsona
Cameron Stewart i Roy Richardson
Mixon i ManWoman
Więcej zdjęć w relacji Karoliny
TUTAJ
My Swastika trailer
The Swastika has been a controversial and misunderstood symbol since its use by the Nazi party in World War II. The ancient Swastika has been tarnished and excommunicated from Western Society due to its association with far right extremists and hate groups. In the East the symbol is quite common and has come to represent symbolically a number of religions. However, due to its infamous association with the Nazis, religious groups ranging from Buddhists to Kabbalah Jews, are restricted in the use of a symbol which is believed by some to be unjust and an infringement of religious freedom and human rights. One such group who believes in defending the use of the Swastika and propagating its real meaning is the Reclaim The Swastika movement, spearheaded by spiritualist and artist Manwoman, author of the book, The Gentle Swastika. Manwoman and thousands like him defend the use of Swastika by religious groups in the western society while deploring its use as a symbol of hate. The purpose of this documentary is to.
Examine the ancient and modern history of swastika.
Demystify the taboo subject of swastika.
Explore the the reasons for a post war and present day banning.
Explore the sociological and psychological effects of the ban.
Examine the possibility of a Swastika reclamation.
Propose a resolution between anti- and pro-Swastika groups. Excerpt from To Hell With Hitler © Manwoman. Narration by Astarte. My Gentle Swastika © Dominick Crowley. My Swastika ©Dominick Crowley
.jpg)
